Wat is de verkeerde diagnose van psychische aandoeningen? Veel mensen vertrouwen volledig op medische professionals om eventuele problemen te ontdekken en de best mogelijke oplossingen te vinden wanneer ze hen bezoeken voor behandeling.
Het krijgen van een verkeerde diagnose van de geestelijke gezondheid - waarbij de diagnose onjuist is of de medische professional niet in staat is om de stoornis te identificeren - komt vaker voor dan u denkt.
Bepaalde psychische aandoeningen zijn moeilijk te herkennen. Omdat deze stoornissen complex kunnen zijn, is een nauwkeurige diagnose van de geestelijke gezondheid van cruciaal belang. Verkeerd gediagnosticeerde psychische aandoeningen kunnen een breed scala aan problemen veroorzaken voor zowel het individu als hun dierbaren.
Verkeerde diagnose verwijst naar de verkeerde diagnose geestelijke gezondheid. Om een patiënt te diagnosticeren, zullen de meeste psychiaters criteria gebruiken uit de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM).
Veel symptomen overlappen elkaar echter van de ene diagnose naar de andere. Bipolaire stoornis, borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD), aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD), posttraumatische stressstoornis en angst zijn de meest verkeerd gediagnosticeerde psychische aandoeningen.
Veel van deze worden aanvankelijk gediagnosticeerd als depressie; door een verkeerde diagnose kunnen mensen maanden of zelfs jaren wachten voordat ze een second opinion of herdiagnose krijgen.
Waarom een verkeerde diagnose optreedt
Een gebrek aan competentie kan zeker bijdragen aan een hoog percentage verkeerde diagnoses, maar andere factoren kunnen de zaken ook compliceren.
1. Patiëntachtergrond
Talrijke tests in de medische diagnose kunnen een ziekte of medische aandoening ondubbelzinnig vaststellen. Daarentegen moeten clinici in de geestelijke gezondheidszorg alleen vertrouwen op gerapporteerde symptomen en de geschiedenis van de patiënt.
Een grondige patiëntgeschiedenis is vereist omdat deze observaties van eerdere zorgverleners en alle relevante medische informatie bevat. Clinici zullen eerder tot verkeerde conclusies komen als ze onvoldoende informatie hebben.
Patiënten zijn niet altijd bereid om onderwerpen als middelenmisbruik of jeugdtrauma te bespreken, en ze zijn zich misschien niet bewust van hoe belangrijk ze zijn bij het stellen van een nauwkeurige diagnose. Als alternatief geloven ze misschien niet dat sommige van hun ervaringen en emotionele toestanden de moeite waard zijn om te delen.
Iemand met een bipolaire stoornis mag bijvoorbeeld zijn manische of energieke episodes niet ter sprake brengen omdat ze zich op dat moment goed voelen.
2. Symptoommaskering
Veel mensen geloven dat het diagnosticeren van een psychische aandoening net zo eenvoudig is als het afvinken van symptomen die netjes in lijsten zijn gerangschikt.
In termen van symptomen is er echter een aanzienlijke overlap tussen aandoeningen. Een veelgemaakte fout is: verkeerde diagnose posttraumatische stressstoornis als een gegeneraliseerde angststoornis.
Een goede clinicus kijkt niet alleen naar de lijst met symptomen van een patiënt en kiest een diagnose die past bij de meeste parameters.
Artsen zullen alle mogelijke factoren overwegen, inclusief enkele van de meer complexe aandoeningen, om een verkeerde diagnose te voorkomen, in plaats van te proberen de symptomen te verbinden met een overhaaste en onvolledige diagnose. De enige manier waarop een arts een betrouwbare, nauwkeurige diagnose kan stellen voor elke patiënt, is door symptomen te scheiden en een grondig onderzoek naar de oorzaken ervan uit te voeren.
3. Meerdere diagnoses hebben
Een verkeerde diagnose komt vrij vaak voor wanneer de cliënt meer dan één aandoening heeft om te diagnosticeren. De tweede voorwaarde kan zowel medisch als psychologisch van aard zijn.
Vanwege de ernstige en intense emoties kan iemand met een niet-gediagnosticeerde borderline-persoonlijkheidsstoornis een verkeerde diagnose krijgen van een bipolaire stoornis. Vanwege hun gebrek aan energie en lethargie, kunnen mensen met niet-gediagnosticeerde hypothyreoïdie een verkeerde diagnose krijgen van depressie.
Middelenmisbruik kan een onderliggende stemmings- of angststoornis verhullen. Bekwame en zorgzame clinici begrijpen hoe vaak dubbele diagnose is en doen er alles aan om ervoor te zorgen dat de behandeling geschikt is voor elk individu.
Gevolgen van verkeerd gediagnosticeerde psychische stoornissen
Een diagnose van de geestelijke gezondheid is de eerste stap bij het bepalen van de juiste behandeling voor het individu. Zonder een nauwkeurige diagnose kan de persoon een ineffectieve behandeling krijgen of helemaal geen geestelijke gezondheidsbehandeling krijgen, wat veel erger is.
Verkeerd gediagnosticeerde psychische stoornissen kunnen verwoestende gevolgen hebben voor zowel het individu als hun dierbaren.
Emotionele angst
Verkeerd gediagnosticeerde psychische aandoeningen kunnen zeer verwarrend zijn voor patiënten. Als ze zien dat de behandeling niet werkt, beginnen ze zich zorgen te maken of worden ze emotioneel van streek. Dit kan ertoe leiden dat ze hun gebrek aan vooruitgang als een mislukking beschouwen.
Ze kunnen zelfs schuld- of schaamtegevoelens ervaren omdat ze denken dat ze zichzelf en hun dierbaren in de steek hebben gelaten.
Dit kan de communicatie tussen de zorgverlener en de patiënt verstoren en andere problemen met hun familie veroorzaken. Wanneer de fout wordt ontdekt, kan dit hen uiteindelijk ontmoedigen om een passende behandeling te zoeken.
Niet alleen worden primaire diagnoses van psychische stoornissen in het programma voor geestelijke gezondheid geïdentificeerd, maar ze gebruiken ook een verscheidenheid aan behandelmethoden voor de geestelijke gezondheid om stoornissen aan te pakken, zoals onder meer bipolaire stoornis, schizofrenie, depressie en angst.
Verkeerde medicatie
Een ander risico van een verkeerd gediagnosticeerde psychische stoornis is het geven van de verkeerde medicatie aan een patiënt. Het nemen van medicijnen voor een psychische aandoening die u niet heeft, kan een aantal negatieve bijwerkingen hebben.
Hoewel Adderall gunstig kan zijn voor mensen met ADHD, kan het geheugenverlies, cognitieve stoornissen en zelfs verslaving veroorzaken bij mensen die geen ADHD hebben.
Het nemen van medicijnen voor een aandoening die u niet heeft, kan leiden tot extra stress en angst, waardoor de toestand van het individu verslechtert.
Verslechterende situatie
Wanneer een psychische stoornis verkeerd wordt gediagnosticeerd of de stoornis van het individu niet wordt herkend, zal de toestand van het individu waarschijnlijk verslechteren.
De meeste medicijnen hebben een bepaalde tijd nodig om te werken. Een patiënt bij wie een verkeerde diagnose is gesteld, kan verbeteringen verwachten, terwijl hun toestand juist verslechtert. Dit kan buitengewoon schokkend zijn voor het individu en hun dierbaren, en het kan het risico van het individu op middelenmisbruik en zelfmoord vergroten.
Veel mensen die een verkeerde diagnose hebben gekregen van een psychische stoornis of die lijden aan een niet-geïdentificeerde geestesziekte zoek troost in alcohol en drugs. Een co-voorkomende stoornis treedt op wanneer verslaving en geestesziekte tegelijkertijd optreden.
Wat te doen bij een verkeerde diagnose?
Het zoeken van rechtsbijstand zou het laatste redmiddel moeten zijn. De procedure is kostbaar, maar de betrokkene kan hierdoor onnodige stress ervaren
- Leer de details
Aan welke DSM-criteria dacht uw psychiater dat u voldeed, en welk bewijs hadden ze? Zodra u deze kennis heeft, neemt u contact op met uw psychiater om een consult te regelen om deze diagnose te bespreken. Zorg dat u feiten heeft en leg uit waarom u vindt dat dit nodig is.
Een familielid kan u hierbij helpen.
- Kijk nog een keer
Als u het niet eens bent met uw initiële diagnose, kunt u een second opinion vragen bij een andere zorgverlener.
U heeft wettelijk geen recht op een second opinion. Het is echter ongebruikelijk dat beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg het verzoek weigeren.
Afhankelijk van wie uw eerste diagnose heeft gesteld, mag u alleen een second opinion bij die arts vragen of een verwijzing naar een psychiater vragen als het een huisarts was.
- Praat met PALS
De primaire verantwoordelijkheid van de Patiëntenadvies- en Verbindingsdienst (PALS) is om patiënten te helpen bij het oplossen van eventuele problemen met hun zorg.
- Een klacht indienen
Gebruik hun online klachtensysteem en stuur een brief met uw zorgen naar de provider waar u niet tevreden over bent. U kunt de NHS Advocacy-service om hulp vragen als u deze in dit verband nodig heeft.
- Krijg juridisch advies
Zoek nu een advocaat als alle andere opties zijn uitgeput. Voor de betrokkenen kan dit soort klinische incompetentie schadelijk of zelfs dodelijk zijn.
De extreme verergering en schade die deze procedure kan veroorzaken, wordt erkend en de noodzaak om u te helpen bij het oplossen ervan en het verkrijgen van de vergoeding die u verschuldigd bent.
Hoe een verkeerde diagnose te voorkomen?
Hoewel er geen manier is om te garanderen dat een arts geen verkeerde diagnose zal stellen of de geestesziekte van een persoon niet zal herkennen, kunnen deze risico's worden verminderd.
Wees open over uw symptomen: Veel mensen schamen zich of schamen zich voor hun mentale gezondheidsproblemen, maar er is niets om je voor te schamen.
Volledig eerlijk zijn over uw symptomen is een van de beste manieren om een verkeerde diagnose te voorkomen. Het verstrekken van zoveel mogelijk informatie helpt bij het identificeren van uw aandoening en vermindert het risico op een verkeerde diagnose.
- Maak een lijst van uw symptomen, gedachten en gevoelens
Het registreren van uw symptomen is een uitstekende manier om uw arts of zorgverlener te helpen bij het bepalen of u een psychische aandoening heeft
- Raadpleeg een specialist
Er zijn specialisten voor elke leeftijdsgroep, en het zien van iemand die patiënten in uw leeftijdsgroep behandelt, vergroot de kans op een nauwkeurige diagnose. U moet ook meerdere meningen inwinnen voordat u beslist hoe u verder gaat met de behandeling.
- Communicatie
Maak tijd vrij om op een productieve manier met patiënten om te gaan. Werk nauw samen met radiologen en laboratoriumpersoneel om uitdagende testresultaten of diagnoses te interpreteren.
- Follow-up
Geef aan wie verantwoordelijk is voor de opvolging van ongebruikelijke testresultaten. Als er veel belanghebbenden bij betrokken zijn, zorg er dan voor dat iedereen in het zorgteam het eens is over een diagnose.
- Betrokkenheid patiënt-arts
Moedig patiënten aan om deel te nemen aan de diagnostische procedure en hun eigen medische dossiers te bekijken om te zoeken naar discrepanties.
Conclusie over de verkeerde diagnose van psychische aandoeningen
Voor zowel jongeren als ouders en andere gezagsdragers is het krijgen van een diagnose van geestelijke gezondheid een belangrijke zaak.
Een diagnose informeert alle betrokken partijen wat ze moeten verwachten, en als die verwachting niet klopt, kan de patiënt lijden.
Verkeerde diagnose van psychische aandoeningen Veelgestelde vragen (FAQ)
Hieronder vindt u de antwoorden op de meest gestelde vragen over de verkeerde diagnose van psychische aandoeningen;
- Waarom is het voorkomen van een verkeerde diagnose belangrijk?
Een diagnose kan volledig worden gemist, de verkeerde kan worden gegeven of een diagnose kan worden uitgesteld.
Al deze scenario's kunnen leiden tot letsel door onjuiste of vertraagde behandelingen en testen. Diagnostische fouten zijn verschillende vormen van gemiste kansen om een juiste en tijdige diagnose te stellen.
- Wat is het probleem met een verkeerde diagnose?
Wanneer de voorgestelde therapiekuur niet werkt, zal een verkeerde diagnose ervoor zorgen dat de patiënt in de war raakt en mogelijk overstuur raakt.
Ook kunnen ze, als ze niet verbeteren volgens de diagnose, denken dat het een persoonlijk falen is en misschien schuld- of schaamtegevoelens krijgen.
- Wat is de meest voorkomende verkeerde diagnose?
De meest vaak verkeerd gediagnosticeerde ziekte in het algemeen is kanker. Talloze soorten kanker worden verkeerd gediagnosticeerd, dus het is van cruciaal belang om een grondige medische geschiedenis van de patiënt te hebben, voldoende tijd om de patiënt te analyseren en volledige kennis van symptomen en medicijnen.
- Geven artsen een valse diagnose?
De verkeerd gediagnosticeerde of vertraagde diagnose van een medische ziekte, ziekte of verwonding is de oorzaak van een aanzienlijk deel van de claims voor medische wanpraktijken.
De toestand van een patiënt kan aanzienlijk verslechteren en ze kunnen zelfs overlijden als de onnauwkeurige diagnose van een arts resulteert in de verkeerde therapie, vertraging in de behandeling of helemaal geen behandeling. Een verkeerde diagnose is daarom op zichzelf geen medische fout volgens de wet.
Een reactie